Op een zonnige zondag kwam er een oproepje op Facebook: wie wilde er mee op pad? Ik, Cindy, besloot er met plezier op in te gaan. Samen met Suzy ging ik op avontuur, en al snel leerden we een dorpsbewoner kennen die zich ook inzette voor de zwervertjes. Suzy voelde al snel dat ze het werk niet langer alleen hoefde te doen, en zo begonnen onze Doelse avonturen.
Wat begon met het voeren van de katjes, het schoonmaken van hun huisjes, en het steriel maken samen met de gemeente, groeide uit tot een dagelijkse missie. Elke avond was er wel iemand van ons team op pad, en zo konden we de nieuwe miauwertjes spotten die daar gedumpt werden.
Dankzij het team dat we inmiddels hebben opgebouwd, kunnen we veel sneller ingrijpen en de katten leven nu hygiënischer. Ze worden sneller opgemerkt als er eentje niet lekker in zijn vel zit. Is Doel een veilige haven? Het heeft een tijdje wankel gestaan, maar tot op de dag van vandaag blijft het hun veilige thuisbasis.
Na een tijdje besloot mijn buurvrouw Inge ook mee te gaan, en langzaam aan kwamen er steeds meer vrijwilligers ons team versterken. Omdat we elke avond de zwervertjes moesten bezoeken, en we daarnaast ook nog onze privélevens hadden, konden we dit niet blijven doen met maar 3 of 4 mensen. We hadden versterking nodig, zodat er altijd iemand op pad was en iedereen zijn of haar eigen vaste dag had. Zo werden onze Doelse avonturen steeds groter en kwamen we steeds dichter bij de katten die we zo graag wilden helpen!